Toeristen in Beijing

De reis, 1:45 vliegen maar 7 uur reizen, naar Beijing is goed verlopen. Tamara houdt zich goed tijdens reizen, zolang ze maar genoeg interesante dingen te doen heeft. In het vliegtuig had ze moeite in slaap te vallen, omdat ze graag op haar buik sllaapt. En dat kon moeilijk in zo'n krappe ruimte. In de avond in het hotel met Gabri, de begeleider, diverse formulieren ingevuld voor de Nederlandse ambassade. "Chris" zal zorgen dat het papierwerk langs Buitenlandse Zaken en de ambassade gaat.

De eerste indruk van Beijing is die van een wereldstad. Ons luxe hotel ligt in het centrale gebied van "the place to be". Grote boulevards, hotels, winkelketens en internationale restaurants. Veel verkeer van luxere, nieuwe auto's. Langs de boulevards 2 fietspaden van 8 meter breed die nauwelijks worden gebruikt. Om de gebouwen is ruimte gelaten voor verzorgd groen. Enkele personen uit de groep die eerder in Beijing zijn geweest herkennen het niet meer.

Gisterochtend hebben we de zijdemarkte bezocht, op loopafstand. Kennelijk kort geleden verhuisd naar een hal met verdiepingen boven en onder de grond, waar de verkopers stands gebruiken van 4 m2 elk: "Kam loeki insaid!", "Want toe hef? Ai meek special prais for too!", ze kunnen allemaal Engels. Snuisterijen, kitch, kleding, kleding, kleding, schoenen, glas etc. Voor minder dan 200 EUR kun je een pak van het mooiste materiaal laten aanmeten. Schoentjes voor Tamara gescoord, als test hoe met het afdingen om te gaan voor later in de week. De prijs was binnen 5 minuten afgesproken, dus het onderhandelen zou warschijnlijk scherper kunnen. Tijdens Yvon's onderhandelen sprak ik met de buurverkoper. Hij kon mij het hele Nederlandse elftal opnoemen. Ik vertelde dat ik ping-pongde. Hij keek me niet begrijpend aan: "In China speelt elk kind Ping-Pong!"

Gistermiddag 20C zonnig (in Beijing) naar de Grote Muur. Gebouwd 2200 jaar en gerestaureerd 600 jaar geleden. Voor de toeristen is het in de jaren 80 weer licht gerestaureerd. 10 meter hoog en 2400 km lang. Volgens zeggen binnnen 10 jaar gebouwd. Geeft je te denken wat de mens kan, als de motivatie hoog genoeg is en bereid is de prijs te betalen. Het gebied wat we bezochten was sterk geerodeerd met de stijlheid van de bergen. Veel gele rotsen te zien. De struiken en bomen waren in dit seizoen kaal en dor. Op de muur 13C en een straffe wind. We zijn met Tamara op de muur naar de eerste bergtop geklommen. Een kuitenbijter enkele 100meters hoog met een gemiddelde stijlheid van 20graden. Alleen de stukken meer dan 30graden zijn voorzien van treden. Redelijk druk met bezoekers. Op de terugweg kwamen we in de file, waardoor het 2 uur duurde.

Gisteravond hebben we Chinees gegeten, ze waren alleen vergeten zijn kunstgebit eruit te halen voor het opbakken. Er werd flink gebunkerd, want dit gerecht kenden we niet. Het lokale bier is erg lekker.

Er golft een hoest/snotterbui door de volwassen gelederen van de groep, vandaar dat ik vanochtend alleen naar de zijdemarkt ben gegaan. Heb truitjes gescoord. Het onderhandelen kostte me ruim 10 minuten per truitje en ik was 4x weggelopen, dus wellicht dat de prijs die ik betaalde een goeie is. Dat onderhandelen blijft toch niets voor mij, ik vindt dat ontzettend tijdverlies en dus niet klantvriendelijk. Bovendien ben ik te comptetitiegericht en kan het daarom niet hebben als ik niet de allerbeste prijs heb gekregen. En die bereik je gewoon nooit.

Vanmiddag naar de Plein van de Hemelse Vrede. Vlak voor de ingang van de Verboden Stad. Met het standbeeld voor de gevallenen voor de Revolutie, het Mao mausoleum, Historisch Museum en Partijvergadergebouw. Dagelijks wordt hier 's avonds en 's ochtends de Chinese vlag, rood met de grote ster van de Partij en de 4 kleine sterren van de windrichtingen waar de Chinezen zich onder het plan kunnen scharen, gehesen en laten vallen. Er zouden 1 miljoen mensen zich tegelijktertijd op het plein kunnen bevinden. Als je het ziet geloof je het niet, maar wanneer je er overheen loopt duurt het toch erg lang voordat de overkant dichterbij komt: 800x550 meter. Daarna zijn we door de Verboden Stad gelopen. "Chris" heeft als gids interessante verhalen verteld. De Verboden Stad is bijna 1 vierkante kilometer. Bijna aan het eind raakte de groep mij kwijt, toen ik een fotootje wilde schieten. Na 10 minuten ben ik naar de uitgang gelopen, maar wat ik niet wist was dat we een andere uitgang zouden gebruiken. Yvon vertelde onze standaard afspraak bij het kwijtraken, en dus moest Gabri 2 kilometer heen en weer lopen om, mij op te halen. En zonder mobieltje was ik niet bereikbaar ...