Witte wolken

Zaterdag een inkoopdagje in de omgeving. Er valt hier beperkt af te dingen. Bij een kledingwinkel wilden ze minder dan 10% zakken en lieten ons toen gewoon de deur uit gaan. Tsja, en omdat we hun zaken wel wilden hebben zijn we een kwartiertje later teruggegaan en hebben het alsnog betaald. Het was zonnig, en door de recente regen erg benauwd. ’s Middags hebben papa en Nick in het voetenbadje van het hotelzwembad getrappeld. We namen een balletje mee om te gooien. De eerste keer dat dat gebeurde ging dat over de rand van het hoteldak, die waren we dus kwijt.

Vandaag met de groep naar de Witte wolkenheuvels. Met de kabelbaan (van Oostenrijkse makelij) de heuvel op, en gelukkig ook weer af. Bij de groep hebben zich Auke en Sietske, met hun Yente, gevoegd. Zij hadden de eerste week in Nanning besteed, een andere provincie voor een ander tehuis. Ook is Chris, de vader van Michael, erbij gekomen, en een Amerikaans stel dat de vorige week door Chris was begeleid. De heuvel wordt vooral bezocht door de plaatselijke bevolking, die gaat wandelen, maar ook samenkomt om te zingen en spelletjes te doen. Met muziekinstrumenten erbij vormen zich koren van meer dan 50 man en dirigent met de teksten op flipovers. En er zijn meer deelnemers aan deze tijdsverdrijvingen dan toeschouwers. We zaten net de filmen toen er 2 druppels regen vielen. Meteen ontstond een rennende volksverhuizing. Een beetje overdreven vond ik dat, als echte Hollandse jongen die dacht-ie wel wat was gewend. 2 seconden later dacht ik “Shit, mijn camara’s”. Weer 2 seconden later, al volledig doorweekt op wat leek een plek waarboven een Olympisch zwembad werd omgekeerd, de camara’s in de tas proppend, zag ik Yvon met Nick in de buggy langsrennen richting een afdak; “Shit, mijn familie” dacht ik. (Ik ben een man met pragmatische prioriteiten.) ’s Avonds met de hele boel, 14 man en 5 kinderen, in een restaurantje gegeten.

Nick vindt het niet meer zo nodig om aandacht van alleen papa te eisen of te accepteren en krijgt steeds meer door wat de signalen zijn voor gedrag. Hij vindt het ook leuk om even alleen zijn tas met speelgoed te herontdekken en lego-stukjes te gaan stapelen. Als papa even weggaat om wat papieren te regelen is er vanuit gewoonte nog even een protest, maar dat wordt steeds sneller afgeleid. Hij heeft 2 nieuwe balletjes gekregen, waarmee hij naar mama ging gooien.