Toeristen

Gisteren ging het reisje naar de toren niet door, het dreigde te gaan regenen. We zijn zelf met de buggy een stukje gaan lopen en kwamen in een achterwijkje. Wuhan stort de laatste jaren xx miljoen ton beton in de stad, overal moderne werk- en woonflats. Het achterwijkje is een typische plek waar de werkenenden nog wonen. Nauwelijks riolering, overal kleine winkeltjes waar ze op straattegels de vis schoonmaken, op straat tandenpoetsen, gestoofd vlees aanbieden in het afwaswater en veel modder. Smoezelig, maar de mensen lopen opvallend in een pak en blous/rok rond, omdat ze in bijvoorbeeld ons hotel werken. Ze blijven allemaal vriendelijk. Daarna liepen we over het plein voor ons hotel, waarop een groot stuk groen is neergelegd, en daar zat een oudere man te zitten... Hij bleef omhoog kijken en had iets in zijn handen wat op een wiel leek. Ik had een vermoeden en ging dichterbij kijken. En ja hoor, hij had een vislijn in zijn handen van een vlieger. Ik volgde de lijn de lucht in, maar na 10 meter zag ik deze niet meer door het mistige weer. Die vlieger was dus ook niet te zien. Ik keek verbaasd naar hem en hij lachte terug en stak zijn schouders en armen op. Ik denk dat hij het naar zijn zin had, ik zou toch moeite hebben daar een hobby van te maken. Ik stel me zo voor, dat we komende woensdag van de luchthaven opstijgen en boven de wolken ineens een parachute aan een vislijn zien zweven. Daarna 3 flessen water kopen bij een tentje. De verkoper en een andere klant zaten eerst te overleggen voor hoeveel ze mij zouden gaan afzetten, en daarna kreeg ik de prijs van 45 Yuan gepresenteerd (EUR 4,50) op het schermpje van een rekenmachine. Best duur, maar ik was even afgeleid en had daarom geen zin in omrekenen. Toen ik het geld neerlegde werd ik keihard door verkoper en 7 klanten uitgelachen: ik hoefde slechts 4,50 Yuan te betalen. Afijn, rest van de dag niet veel meer gedaan, 's avonds met de groep naar een restaurant geweest: de Chinees! Tamara maakte er een zooitje van, omdat ze op schoot mee mocht eten. Tamara slaapt overdag een uur en 's nachts 10 uur zonder problemen of voor-huilen.

Vanochtend was het mijn beurt Tamara te wassen. Daarna lagen we even op bed en ging ze de binnenkant van mijn neus en mond met haar vingers onderzoeken. Het lijkt erop dat ik nu ook als ouder wordt geaccepterd. Ik probeerde haar de worden "Papa" en "Tamara" te leren. "Papa" lukte haar, dus morgen proberen we "mediaan" en "hartklep". Lopen kan ze begeleid. Als Tamara moe wordt, wordt ze alleen stil en gaat slapen als ze in de bus zit of in de buggy. Er is dan geen neiging van opstand.

Vandaag mooier weer, 21C zonnig/smog, naar de Toren van de Gele Kraanvogel. 2000 jaar geleden was er een Taoistische monnik succesvol naar de hemel gegaan, zo puur van geest was hij. Omnstanders zagen zijn rijzing plaatsvinden op een gele kraanvogel. Daarom werd toen op die heuvel een tempel met toren gebouwd met de kraanvogel als thema. De machthebbers gebruikten het om te kunnen mediteren, schilderen en gedichten te schrijven. Vanwege de strategische militaire ligging aan de rivier werd sindsdien bij elke dynastie-overgang de tempel vernietigd om bij de daar achterliggende stad te kunnen komen. De volgende dynastie bouwde dan weer een nieuwe tempel. Vanwege deze rijke historie werd de tempel vorige eeuw herbouwd, ondanks dat de religie nauwelijks meer wordt gepraktiseerd. We hebben daar een show gezien van Chinees dansen en muziek met bellen, gongs en fluiten. De dans vierde het verhaal van de noordwesterse Chinese keizer Qwxchtscjqswzzhqtsqssjiiin, die zich teveel liet afleiden door het goede leven. Zijn 1e minister kon hem daarom overdag nooit wakker krijgen voor de staatzaken. Toen deze zich daarom in de rivier verdronk, werd de keizer wakker en besloot zijn leven te verbeteren. Hij veroverde/fuseerde/annihileerde de andere 6 Chinese staten en bouwde de Grote Chinese Muur. Bij de souvenirs ook beeldjes, portretten en CD's te koop van Mao, die nog steeds een popidool is.

Vanavond weer naar de Chinees.