Politiekantoor

Vandaag zonnig en daarmee benauwd warm. Met de buggy naar de omgeving gegaan. Er zijn masa’s, massa’s winkeltjes. Alle straten zijn per productsoort ingedeeld en heel druk met aan en afvoer met busjes en straatkarren. Zo zie je meer dan 10 straten met elk tientallen winkeltjes met gedroogde visproducten, straten met alleen electronica, en zo ook met kleding, groente, vlees etc. Maar het zijn er zo veel dat je je niet kan voorstellen dat er genoeg klanten zijn. Zelfs in zo’n miljoenenstad. Wat spulletjes gekocht, maar vooral geinventariseerd welke straatjes interessant zijn om de extra koffer mee te vullen beschikbaar voor de terugweg dankzij Nick’s eigen vliegstoel. Dan kunnen we volgende week rustig de juist plekjes uitzoeken en de juiste prijzen gaan afspreken. Die extra koffer moeten we trouwens hier ook nog kopen.

Nick vindt de buggy fantastisch. Maar hij wil er bij elke winkel die we binnengaan wel even uit om de gaan graaien in de rekken. Bij een winkel was de verkoopster slim, ze gaf Nick wat speelgoed, nog ingepakt. Dat werd dus in de armen weer mee naar de buggy genomen. Ik heb ze een voor een weer uit zijn handen getrokken en het speelrekje waar de armen weer naar uitgingen weer teruggegeven. Die kwam bij de rekening erbij.

In een parkje met Nick met een bal gespeeld. Hij wordt wat ondeugender. Zo rent hij hard weg met de bedoeling dat hij wordt gegrepen en in de lucht wordt gegooid. Ook is balgooien het leukst de struiken in, omdat hij dan de kieteldood krijgt. Gooien doet hij ook steeds beter naar mate hij meer door heeft wat niet mag. Wanneer hij weggetrokken wordt bij de stoeprand kunnen we zijn beer weer verderop gaan oprapen. In de restauranten krijgen we vaak van de serveersters zijn lepel geretourneerd die op de volgende tafel terecht was gekomen. Hij vindt alles interessant wat buiten op straat gebeurt. Hij is het grootste deel van de tijd vrij rustig en kan lang op schoot in de bus blijven zitten. In de wachtkamers van de procedures maakt hij geen stennis, en wil alleen even iemand mee om de omgeving, knopjes en raamuitzichten te verkennen.

Vanmiddag zijn we bij het politiebureau geweest voor een volgende formalisatie. Formeel zijn we nu de adoptieouders van Nick. Vanaf nu volgt de procedure om Nick, vreemdeling volgens de Nederlandse staat, Nederland in te krijgen. Dus er wordt een paspoort aangemaakt, toestemmingen verkregen van volgende ministeries en een verlengde Nederlandse visum aangevraagd.